'Pastoor Munte' is geen geëngageerd toneelstuk met gestrekte vuisten en zware betogen, maar een diepmenselijk spel waarin eenvoud, guitigheid, kleur en ontroering een wereld van volkse geestigheid scheppen, die van alle tijden zal blijven.

Het stuk dat herinnering aan de TV-serie 'De Heren van Zichem' terug oproept, brengt ons het drama van een oude priester aan het eind van zijn leven. Worstelend met de tweestrijd tussen zijn goed volkshart, zijn medelijden met de sukkelaars enerzijds, en zijn gehechtheid aan de kerkelijke reglementen anderzijds. Het is het drama van ons Vlaamse volk twijfelend tussen de onderdanigheid aan de kerk en de drang naar lotsverbetering en opstand. De vloekwoorden die in het stuk voorkomen belichten de zielige armoede van onze voorouders: ze onderstrepen de beperkte woordenschat van deze mensen aan het begin van de negentiende eeuw. Ze genoten karig onderwijs en hadden geen intellectuele leiders die hun taal spraken. We zijn ervan overtuigd dat de toneelvrienden een beste herinnering zullen bewaren aan de zonderlinge Munte en zijn bazige meid Rosalie, aan de plaagzieke smid, de guitige Witte en zijn bekeerling Gust, de sukkel Geert die zijn 'ros van een wijf' Bette Savooi wil vermoorden, het zielige stoeltjeszettertje Mietje, de fiere kwezel Emma Beuckelaers, de nijdige koster Fideel en de verbitterde verstoteling uit de bossen, Sus Van Truyen.