De mens van de vijftiende, zestiende en zeventiende eeuw is een onzeker en angstig wezen. Het kerkelijk gezag wordt alom aangevochten en het wereldlijke gezag is op veel fronten in een machtsstrijd gewikkeld. In die omstandigheden ontstaat het waandenkbeeld dan de wereld overspoeld is met de boosheid der demonen. Een zondebok uit die tijd was Jeanne de Deyster die omstreeks 1593 in Nieuwpoort werd geboren. Haar vader werd te Nieuwpoort als tovenaar aangehouden en op 17 januari 1603 veroordeeld. Op 15 oktober 1617 trouwt Jeanne met Jan Panne. Ze krijgen samen elf kinderen die allen sterven op uitzondering van de jongste zoon Joorkin. Verschillende getuigenissen wijzen erop dat jeanne over bijzondere gaven beschikte en dat zij ondermeer in de toekomst kon zien. Ze kon ook rekenen en schrijven wat indertijd een uitzondering was. Ze kweekte en gebruikte geneeskrachtige kruiden en leed aan vallende ziekte. Dit alles leek verdacht en weldra ging de 'Quade Maere' dat Jeanne een tovenares was en met de duivel omging. Op 3 maart wordt de baljuw verzocht een onderzoek te openen. Ze wordt veroordeeld tot de brandstapel en op 16 mei 1650 wordt het vonnis uitgevoerd op de grote markt van Nieuwpoort.